سیلک شناسنامه کهن ملی

محوه باستانی سیلک در ضلع جنوب غربی شهر کاشان و در سمت راست جاده کاشان به فین ( جاده امیر کبیر ) واقع شده است . سیلک به عنوان مهد و خاستگاه یکی از کهن ترین تمدنهای بشری مرح و نگاهها را به خود متوجه ساخته است . استمرار 5000 سال تمدن باعث شده تا سیلک به عنوان وزنه و معیاری برای ارزیابی دیگر سایت های باستانی قرار گیرد . محوطه باستانی سیلک مشتمل بر دو تپه شمالی و جنوبی گورستان الف و ب می باشد . برای نخستین بار هئیت فرانسوی به سرپرستی رومن گریشمن ی سه فصل حفاری ( سال های 1934  ، 1933 ، 1937 ) محوه را کاوش نموده و بلافاصله در سال 1938 گزارش آن در دو مجله تحت عنوان سیلک کاشان به زبان فرانسه در پاریس منتشر شد .

بعد از گذشت حدود 70 سال ،‌هئیت باستان شناسی رح بازنگری سیلک با مجوز رسمی از سازمان میراث فرهنگی کشور به سرپرستی دکتر صادق ملک شهمیرزادی پنج فصل کاوش را در سال های 1380 تا 1385 در دو تپه شمالی و جنوبی انجام دادند .نتایج بدست آمده از کاوشهای باستان شناسی در محوه و تپه های باستانی سیلک شش دوره فرهنگی متمایز را مشخص نمود که از قدیم به جدید عبارتند از :

دوره اول و دوم :

این دو دوره استقراری قدیمی ترین و یا اولین دوره استقراری سیلک در تپه شمالی و حدود هفت هزار سال پیش است .

احتمالاً ساکنان اولیه این دوره اقوامی از ساکنان تپ0 شورابه می باشند که این تپه در حدود 5 کیلومتری غرب و جنوب غرب تپه های سیک قرار دارد .ساکنان اولیه تپه سبلک در کلبه های موقت که آنها را از نی و شاخه های درختان می ساختند و روی آنها را گل اندود می کردند ساکن بودند . سپس خانه ها را با دیوارهای چینه ای و در دوره دوم با خشتهایی که با دست شکل داده بودند می ساختند . در این دوره سفالینه ها کاملا دست ساز و فاقد پخت کافی بوده اند . شبانی ( رمه های کوچک بز و گوسفند ) تامین مشدند . همچنین آنها از رگه های طبیعی مس برای ساختن زیورآلات کوچک استفاده می کردند . مردمان سیلک در این دوره مردگان خود را در حالیکه بدن آنها را با قشر نازکی ازز محلول گل اخرا پوشش می دادند به همراه هدایایی در زیر کف منازل خود دفن می کردند .

دوره سوم فرهنگی :